Kennedy Uzay Merkezi’nde faaliyet gösteren Starfighters International, onlarca yıldır F-104 Starfighter uçaklarıyla yürüttüğü test ve fırlatma operasyonlarına yeni bir adım atıyor. Şirket, Güney Kore envanterinden 12 adet F-4 Phantom savaş uçağı satın almak üzere harekete geçti.
Şirketin planı, F-4 Phantom uçaklarını küçük uyduların alçak Dünya yörüngesine (LEO) hızlı ve esnek erişimini sağlayacak bir fırlatma platformu olarak kullanmak. Mevcut F-104 filosu yüksek irtifalara ulaşabilse de, daha büyük ve ağır yüklerin taşınması için gerekli itki kapasitesine sahip değil. Bu noktada, çift motorlu ve güçlü yapısıyla Phantom’lar devreye giriyor.
Starfighters, şu anda yedi uçaktan oluşan antika Mach 2 kapasiteli F-104 filosuyla 2007’den bu yana Kennedy Uzay Merkezi’nde faaliyet gösteriyor. Ayrıca, Teksas’ın Midland kentinde 150.000 metrekarelik yeni bir tesis inşa ederek uzay fırlatma operasyonlarını genişletmeyi hedefliyor.
Nisan 2025’te ABD Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu’na (SEC) yapılan başvuruda, Phantom’ların tamamının Güney Kore’den temin edilmesi planlanıyor.Ancak savaş uçaklarının, özellikle de Phantom gibi yüksek performanslı modellerin ABD’ye ithalatı, Uluslararası Silah Ticareti Yönetmeliği (ITAR) kapsamında oldukça karmaşık ve maliyetli bir süreçtir.
Ek olarak, “Güney Kore’deki mevcut siyasi durum”un da bu süreci etkileyebileceği belirtiliyor. Eski Devlet Başkanı Yoon Suk Yeol’un sıkıyönetim ilanı sonrası görevden alınması ve hakkında açılan davalar, siyasi istikrarsızlık endişelerini artırıyor.
Alternatif Tedarik Seçenekler Arasında Türkiye’de Var
F-4 tedarikinde sorun yaşanması durumunda, Yunanistan ve Türkiye gibi ülkelerden temin edilebileceği ifade ediliyor. Türkiye son Phantom’larını emekli etmeye hazırlanırken, Japonya bu süreci geçtiğimiz yıllarda tamamladı.
F-4’lerin İşletme Zorlukları
F-4 Phantom’ların uçurulması, özellikle çift J79 turbojet motorları nedeniyle oldukça yüksek işletme maliyetlerine sahip. Collins Vakfı’nın sahip olduğu bir F-4D, işletme maliyetleri nedeniyle yıllardır uçurulamıyor. Starfighters’ın bu uçakları aktif tutabilmesi, ciddi finansal kaynak ve teknik personel gerektiriyor.
Eğer uçaklar ABD’ye ulaşıp aktif hale getirilirse, ülkede ticari amaçla uçan ilk ve tek F-4 Phantom filosu olacaklar. Bu durum, Starfighters’ı benzersiz bir konuma taşıyacak.
Starfighters International Ne Planlıyor?
Starfighters, F-4 Phantom’larla yörüngeye daha ağır yükler taşıyabilecek “Starlaunch 2” roketini geliştirmeyi hedefliyor. Bu yeni sistem, şirketin mevcut F-104 uçaklarıyla yürüttüğü mikro yerçekimi deneylerine kıyasla çok daha iddialı. Ayrıca, hipersonik test uçuşları için de F-4’lerin platform olarak kullanılabileceği öngörülüyor.
Şirket, şu anda Phantom alım süreciyle ilgili detay paylaşmasa da, “Geleceğe dair heyecanlıyız” şeklinde bir açıklamada bulundu.
Starfighters International’ın geliştirdiği Starlaunch 2 roketi, alçak Dünya yörüngesine (LEO) küçük uyduların hızlı ve esnek bir şekilde taşınmasını hedefleyen, hava tabanlı bir fırlatma sistemidir. Bu roket, şirketin F-104 Starfighter ve gelecekteki F-4 Phantom uçaklarıyla 45.000 feet irtifadan havadan fırlatılmak üzere tasarlanmıştır.
Küçük uyduların yörüngeye hızlı ve maliyet etkin bir şekilde ulaştırılmasını sağlayan roket, Mach 5 (hipersonik hız) hızla Yaklaşık 45.000 feet (13.700 metre) çıkıyor. Tek bir yük veya birden fazla küçük uyduyu taşıyabilecek yapıdadır.
Starfighters, Starlaunch 2′nin dış yüzey mühendisliğini GE Aerospace’in Innoveering bölümüyle tamamlamış ve simülasyon testlerine başlamıştır . Ayrıca, Midland, Teksas’ta yeni bir tesis inşa edilerek hipersonik testler ve fırlatma operasyonları için altyapı oluşturulmaktadır.
Starlaunch 2, küçük uydu operatörlerine esnek ve zamanında fırlatma imkânı sunarak, geleneksel fırlatma sistemlerine alternatif oluşturmayı amaçlamaktadır. Bu yaklaşım, NASA’nın Alçak Dünya Yörüngesi (LEO)’yu ticarileştirme hedefleri ve ABD Savunma Bakanlığı’nın hızlı uzay erişimi ihtiyaçlarıyla uyumludur.
LEO, İngilizce “Low Earth Orbit” ifadesinin kısaltmasıdır ve Türkçesiyle “Alçak Dünya Yörüngesi” anlamına gelir. Dünya yüzeyinden yaklaşık 160 ila 2.000 km arasıdır. Uydular, Dünya etrafındaki bir turu yaklaşık 90-120 dakika içinde tamamlar. Gecikme süresi (latency) düşüktür, bu da iletişim uygulamaları için avantaj sağlar. Daha düşük maliyetlidir, çünkü fırlatma için daha az enerji gerekir.Hızlı erişim ve düşük irtifa, Dünya’ya yakın gözlem görevlerinde yüksek çözünürlük sağlar.Kısacası, LEO; hem ticari hem bilimsel hem de askeri amaçlarla uygun maliyetli ve hızlı erişilebilir bir yörünge katmanıdır.
